Ein oljufýring, ið hevur havt tað trupult.

Oljufýringar hava sína tíð .....

Okkara oljufýring hevur havt heilt ótrúliga nógv fólk rundanum seg í fleiri harrans ár. Ja, kanska øll árini, líka síðan hon kom í húsini í sínari tíð.

Og tá oljufýringin ikki hevur tað gott, so hevur eingin tað gott.

Fólk hava lýst uppi og niðri við lummalykt, Vatn er tappað av og koyrt á. Sjunturin er fluttur upp, upp, upp.
Trýstið er kvinkað uppeftir eisini og pumpan, tann triðja ella fjórða í røðini er eisini komin uppá nærum hægsta stig.

Og so summar morgnar, so er kalt. Øll húsini eru køld. Gólvini strálað kulda.
Ringja til oljufýrtænastuna. Jú, jú ...tað er nokk pumpan, ella trýstið ella sjunturin.....
So skifta vit pumpuna, skrúvað sjuntin og trýstið upp, so gongur.
Eina tíð.
So er aftur kalt.
Vit ringja!!
Roynið tit nú at tappa av og koyra á og skrúvað pumpuna upp ...ella trýstið ella sjuntin.
Og tømið vatnið av ovnunum.
So er aftur kalt.
Ovnurin í gonguni fýsur og knarrar sum ein kallur við dustsúgvara.
Ráðini eru at tøma ovnin, fylla á anleggið skrúvað upp her og har og alt, sum kann skrúvast.

Eitt er sikkurt. Man er illa farin, tá man ikki klárar sína oljufýring, og tað einasta man kann gera er at skelda og lamitera um ódugnaskap, tí hettar skrúvaríið riggar ikki. Og um vit so skifta pumpuna hvønn mánað, so verður hettar ikki í lagi!!!

Hvat er at gera!!
Jú, man kann sjálvandi tosa við nakað størri stavum enn áður og vera nakað meiri bestemtur enn áður, og jú mín sann, um vit ikki fáa navnið á manni, ið hevur skil fyri oljufýringum.
Gleðin er so stór, at eg eri um at smella á knæ og siga haleluja.

Og maðurin kemur. Hevur amboðskassa við sær. Stendur róligur og stríðist og strevast við at skifta gamlar syndir, rætta og lappa feilir, ið eru gjørdir longu undir ísetingini av hesu vælsignaðu oljufýring.
Hann fer grundiga til verka. Týðuligt er, at hann hevur skil fyri tí hann tekst við. Hann greiðir frá og arbeiðir. Tað tekur nakrar tímar og ein skiftan ekspansiónstanga.

Og eg má siga. Takk!! longu morgunin eftir kennast húsini heilt øðrvísi enn í ómetaliga langa tíð. Hiti er í gólvinum, javnur hiti, einki fís og einki snís. Pumpan gongur á lægsta stigið, trýstið er har, tað eigur og sjunturin við.

Takk fyri tú góði handverkari.
Tú gjørdi okkum lívið lættari og betri og so nógv heitari!!

Men nú eru nýggjar tíðir.

Oljufýringar hava sína tíð og hitapumpur hava sína tíð .....

Nú skal oljufýringin út. Kanska onkur vil hava hana? hvør veit?

Hitapumpan er installerað.

So eftir er at takka oljufýringini fyri alt arbeiði, hon veitti okkum. Okkara inniliga ynski er, at tað verður lættari við hitapumpuni.

Og ár er nú liðið, og væl tað, síðan hettar hvíta vidundrið varð installerað. Væl hevur riggað. Men treyðugt so. Onkran kaldan morgun hava vit upplivað. Og serligar umstøður eru galdandi ísomáta. Men tað er ein heilt onnur søga, ið krevur heilt annan blogg. 

Hitapumpan hevur verið heilt ok.

Livst so spyrst.

Frí, frí, frí ......

Feria, frítíð, frælsið.



So er hon her, summarferian. Vit hava glett okkum nú eina tíð.Foreldur, børn, ommur, abbar, systkin og systkinabørn..... út á bygd at ferðast ella í summarhús er tað uttan iva nú um dagarnar, ella okkurt helt annað.
Børnini syngja við tá lýsingin fyri Smyril Line fer frá ....." nú fara vit at ferðast trala lalala ..."

Eitt er vist. Feria angar væl av øllum tí besta, vit minnast aftur á. So tað vil eg eisini ynskja øllum, góða feriu. Úti ella heima. Tað hevur minni at siga.

Hesi ljósu summarkvøldini, angin av bøi og sjógvi, spæl frá morgni til "myrkurs" og tað er ikki neyðugt at skunda sær í song, tí skúlin er liðugur.

Og her er tað so, at ymiskt kemur sníkjandi. Eg lesi her og har, at børn við lesitrupulleikum hava ilt við at finna skúla/lesi stevið aftur eftir feriuna, ja faktisk sverari enn onnur børn, og tí er eitt gott hugskot at fáa teimum lesivenjing í feriuni. Skipað sum skeið og minnist for Guðs skyld til, at tey lesa 20 min. hvønn dag. Eisini í feriuni. Og annars at alt tað, sum vit dagliga gera saman við børnunum, skal hava lesivenjing innbygda. Eg meini tað!

Stakkals børn. Stakkals foreldur. 
Og orsaka meg øll vælmeinandi fólk.
 forget it!

Og tit, foreldur og børn!
Farið tit og bakið pannukøkur, vassið og svimjið, súkklið og whatever, ipaddurin kemur eisini í spæl, jú, jú fullvæl vita vit tað, tað er eisini feria og spæl.
Og um kvøldið, tá Hákunardrongurin kemur á vitjan, tá kanska onkur gevur sær stundir at lesa úr Astrid Lindgren "Søgur". Men tað er fyri at gera upplivingina av degnum enn betur og fyri at njóta seinastu minuttirnar áðrenn eyguni kaga handan eygnalokini.

Góða summarferiu øll somul.
Minnist til at njóta hana.

At svimja á sjónum.

Kalt, salt og deiligt!

Vit hittast í handlinum yvir diskin, og eg spyrji:

"Hvussu eru vestfallskyrrindini í morginárini?"

Anna stendur hinumegin diskin, kannar vestfallskyrrindini á fartelefonini. 

" Tað er fínasta slag kl. 9, skulu vit ikki bara siga tað?" 

Og áðrenn eg fái stundir at játta, letur í einum manni, ið hevur fylgt væl við og hyggur undrandi uppá okkum báðar: 

" Altso fara tit til útróðrar í morginárini? " spyr hann so.

Vit flenna : "Nei, nei, vit fara at svimja?" 

Nú eru glómur í honum: "Svimja, á sjónum?? er tað ikki heilt óluksáliga kalt?"

Svarið er jú, óluksáliga kalt, men soleiðis hugsa vit ikki, vit hugsa:

" Deiliga kalt!"

Himmalin er ljóst kobolt bláur. Eitt myrkt æl hongur yvir Vágoynni.

Um vit skunda okkum, so klára vit kanska at blíva vátar, áðrenn ælið rakar Brúnna.

Brúgvin. Okkara serliga stað. Vit siga bara - inniá Brúnni. Her er sum oftast stilli, hóast vindurin ýlir omanfyri. 

Kavi, stilt, vakurt. Eingin dagur er líka. Okkara samrøður eru kanska ikki so varieraðar ...... tá vit koma blásandi úr sjónum ein kaldan vetrardag  .... ahhh tað er kalt, tað svíir oman eftir hálsunum, tá er tað ræðuliga kalt, tá armarnir eru kensluleysir, er tað bara kaaalt, men hvønn ein tann einasta dag er 
niðurstøðan tann sama:

Ooooog helgens tað er lekkurt kalt, deiliga kalt og so er tað eisini ræðuliga kalt onkuntíð og allarbest, um tað eisini er ordiliga salt. Hitin er longu komin í kroppin aftur, áðrenn vit eru eru komnar niðan til stoypta sementkantin, har vit skifta, tá veðrið er turt. Og so gongur prátið um leyst og fast. 

Besta brúgv í verðini, tað halda vit. Her er altíð gott. Og regnar og er nakað nógv av roki og vindi, so skifta vit inni í Seglhúsinum. Tað hava vit mangan verið glaðar fyri, at vit hava tann møguleikan.

Og so eru høgtíðir og minnisdagar at feira. Á hesari myndini er tað jólaaftans svimjingin, ið er á skrá.  Vit flenna nógv. Heilt nógv. Og tað er so fantastiskt at koma saman hvønn tann einasta dag í árinum og vera felags um hesa deiligu, køldu uppliving. 

So vit halda á.... så længe skutan kan gå!!

At leypa á sjógv

    Dagur í viku

         ....... ella dagur í Vík

Leygardagur.

Tíðliga á fótum. Pakka svimjiklæðir og alt tað góða, ið skal á borðið aftaná svimjitúrin.

Fimm fittar, fríar frúur

Vælkomnar, sigur frúan í nr. 8

...... og áðrenn nakar varnast, so eru hvítu kápurnar á veg oman í fjøruna.

....fíni profilurin hjá Elisabeth er uppá pláss....sjálv havi eg ongantíð dugað hettar við selfies... prógvið sæst niðanfyri. 

Sandurin, sum var her í fjør, er farin sín veg. 

Her er vakurt, stilt og gott veður.

Eg sigi einki, men eg eri um at kódna í látri, tá eg hyggi at hesi myndini. Ein av mínum yndis!

So at eta, tosa og flenna í nakrar tímar....

Tá vit nú eru farnar heimanífrá, so kunnu vit líkasovæl spæla turistar eina løtu.

Góðu konur, túsund takk fyri ein minniligan dag.

Jólini eru gávutíð

Jólabræv 

Fíggjarlógin 2017 skal samtykkjast í seinasta lagi 31. desember 2016

Børnini gleða seg. Vit vaksnu leggja nógv fyri, at alt skal verða klárt til stóru høgtíðina. Hugni, matur og gávur. Hettar er ikki tíðin at ørkymlast og hugsa tankar, ið ikki eru um reyðar sloyfur og knirkandi jólapappír.

Men hóast tað, so eru vit nøkur, ið ikki ordiliga kunnu sleppa gleðini leysa. Akkurát sum tá tú hevur ein stein í skónum, sum liggur har og minnir teg á, at tú skalt ikki ganga her og vera alt for glað, so liggur hettar og gnagar og vit fáa ilt, ikki bara í fótin.

Vit, Felagið fyri Lesi- og Skriviveik,  góvust í Lesihúsinum í Tróndargøtu 24. november. Vikuna áðrenn var uppslag at lesa á uppslagstalvuni, har vit vórðu biðin um, ikki at taka nakra undirvísing ella líknandi uppá okkum áðrenn 4. januar 2017. Var onkur, ið hevði hjálp fyri neyðini til dømis til hjásitara til próvtøku, máttu vit fara til avvarðandi stovn at biðja tey gjalda.

Okkara játtan fyri árið 2016 er uppi.

Arbeiði er tó ikki uppi.

Vanligt er, at børn og foreldur jubla, tá tey fáa jólafrí, men eingin í Tróndargøtu jublaði.Tvørturímóti.

Vit vildu so fegin arbeitt fram til jóla. Okkara Vinnuháskúlanæmingar, Tekniski Skúla næmingar, Seturs næmingar, okkara bólkur av fólki, ið ongan kjans høvdu, tá tey gingu í skúla  og so tey skúlabørnini, ið hava funnið eina trygga læriholu hjá okkum, tey jublaðu ikki.

Kanska tey hava kent á sær, at vit eru heldur ørkymlaði fyri tíðina?

Okkara í forvegin lítla játtan, 1,6 mill á fíggjarlógini, er skorin við 200.000 kr. Tað er ómetaliga nógvir pengar í okkara arbeiði. Spent bíða vit, hvat fer at henda við aðru og triðju viðgerð av fíggjarlógini. Vónin er, at hasar 200.000 verða lagdar í aftur okkara játtan.

Uttan at fornerma nakran ella at virka sjálvglað, so haldi eg, at vit róliga kunnu staðfesta, at vit vita best, hvør tørvur er á okkum og okkara arbeiði. Argumentið at skerja okkum er, at okkara arbeiði er partur av fólkaskúlanum. Skilji, hvør í skilja vil. Tørvurin hvørvur ikki, fyri tí um fólkaskúlin nú hevur orðblinda skreening í 3. flokki og aðrar royndir í 4. flokki og 6. flokki. Tíverri má eg siga at tað øvuta er veruleikin. Ongantíð áður hava so nógv sperd foreldur vent sær til okkara, tí barn teirra er “dumpað” til orðblindatestina og skúlin hevur einki at bjóða.

Og annað er so, at okkara arbeiði í høvuðsheitum vendir sær til aðrar aldursbólkar enn fólkaskúlan. Fólkaskúla næmingar upptaka umleið 25 % av okkara virksemi.

Tey, ið ikki hava lesi – og skrivitrupulleikar tætt inn at sær,  kunnu ikki ímynda sær ta sorg, tað stríð og strev hesi børn, foreldur og ungu í útbúgving annars hava. Og so tey, sum ongantíð fótaðu sær, tá tey gingu í skúla.

Hesi, eru okkara næmingar.

Tað er eingin, ið ger tað arbeiði, vit gera. Vit gera ikki bara nakað við lesi- og skrivitrupulleikar, vit gera nakað við alt menniskjað, og tað er umráðandi.

Tað kann vera, at ein næmingur hevur spurningar til Almannaverkið ella skúlaverkið, so hjálpir felagið næminginum.

Altso, tað steðgar ikki í úthurðini her. Tey koma inn og fáa staðfest trupulleikan, sum ofta ikki er so einfaldur, sum tað sær út í fyrstu atløgu. Yvirhøvur hanga aðrir trupulleikar uppií.

So hjálpa vit at fara við honum til viðkomandi skúlar, lærupláss og Mentamálaráðið viðhvørt, tí onkustaðni er hann steðgaður upp í systeminum.

Hetta menniskjað fer ikki til Mentamálaráðið og krevur sín rætt. Felagið fyri Lesi- og Skriviveik er tann røddin, sum veit, hvat næmingarnir hjá felagnum hava rætt til. Her gera vit tað, vit eru ment – við okkara førleika – at leggja viðurskiftini hjá næminginum til rættis.

Vit gera alt fyri okkara næmingar, rætt og slætt alt!

Fólkaskúlin roynir at gera sítt fyri sínar næmingar, men nógv verður lagt á skúlan at orna og seinasta átakið er orðblindatestir. Tað átti at verið so gott, so gott,  men tá neyðugu játtanirnar at taka fylgjurnar av testunum ikki fylgja við, so er lítið vunnið, og so leita tey sær hjálp í Lesihúsinum her í Tróndargøtu. Og eisini tað hava vit merkt í hesum skúlaárinum.

Aðrir lærustovnar megna ikki at taka sær av sínum lesiveiku og orðblindu, tey koma eisini til felagið í stórum tali. So skulu vit skerjast, kemur tað at merkjast hart hjá nógvum.

Vit hava hoyrt, at ein orðblindaflokkur er á Sct. Frans, men eingin veit at siga um hendan flokk, og einki orð stendur á heimasíðu skúlans. Vit hava spurt okkum fyri, men eingin skúli, vit hava tosað við er kunnaður um nakran orðblindaflokk, og MMR svarar ikki fyrispurningi hesum viðvíkjandi, so tað velja vit at taka sum leysasøgu.

So kanska skilja tit, at hesin steinurin liggur her og gnagar seg gjøgnum hold og skinn og jólagleðin ikki ordiliga vinnur inn? Hvat sker, um vit missa okkara játtan?

Vit eru best útbúgvin at taka hesar trupulleikar á okkum. Orðblindalærarar, lesivegleiðarar, serlærarar, Feuerstein instruktørar. Vit gera so fegin tað arbeiði, ið skal til. Men fíggjarligu karmarnir mugu eisini vera til staðar.

Okkara jólaynski er, at játtanin fer at halda tørn.

So rista vit skógvin og halda jól.

Gleðilig jól!