Sum ikki einaferð, so hava sprundini úr Kvíkík funnið sær sess sum tær fyrstu.
7.da árið á rað standa vit so her. Augusta og eg. Vit sakna eina. Hon er her, tað vita vit væl, og vit
hava sett reyðu rósirnar til hana.... vit siga vælkomin uppá okkara heilt serliga máta, sum eftirhondini er vorðin eitt show í sjálvum sær. Vóni, at vit kunnu halda stílin...
Røðan hjá Jenny var rámandi!!!
Um fólkaflyting og politikarar, ið krevja at taka seg saman..... og tjøldrini, ja hvussu kunnu tey finna uppá at koma ár undan ári?
Kristian og Kristianna sungu og spældu. Gávurík ung fólk, tað fjálgar í várkuldanum.
... so trein hann á pall, einsamallur.. hmmm hvar er Beinta?
.. ov sein kanska??
ok, ok ... so kom hon endiliga ... við stórari tasku, við nokk av øllum í ....
og sjovið feyk eftir pallinum....
.. og út í salin, millum fólk
... fingurin var á lofti
meira enn einaferð.
Áskoðarar vóru nógvir (ar)
Kristianna fekk næstan seinasta orðið av pallinum.
Eitt fantastiskt kvøld á Bryggjuni.
Takk fyri øll somul!!
