Guð viti, hvat handan konan aftanfyri standmyndini ger?
Turkar stólin?
Snýsir sær?
Pilkar nøs?
Leitar í taskuni eftir varrastiftini?
Fyrst ein túr á Guggenheim.
Wau....
Kandinsky so tað brakar í borgum.
Sum at verða blástur um koll.
Men man má bara halda áfram.
Víðari í programminum. Víðari til MoMa. Njóta vetur seinnapartin í standmyndagarðinum, áðrenn vit leggja til brots. 5 hæddir við mega, mega list.
Stuttligt at standa har og síggja hesar myndirnar, tú so ofta hevur sæð í listabókum, og so eru tær her ..live! Eg spegli mær saman við Fridu, og njóti ákannurnar hjá Monet sveimi við Chagal undrist við Picasso.......
Men eg flenni við tí allarnýggjasta.. contemporary, eg sigi bara meira wau!!!
Turkar stólin?
So situr tú har, saman við eini hundrað øðrum ferðafólkum...hyggur at metropolinum, at sjálvari frælsisguðinnuni, sólin er um at fara niður og luftin er so djúp orange, blá, svørt, tað er breath taking, tú ert um at fara á flog, tankarnir eru stórir og alheimsligir, her situr tú, í hesum stóra meldrinum á Hudson ánni ein týsdag í november, so fella eyguni á konuna frammanfyri, og tú lendir so spakuliga aftur, finnur tær smílið og fototólið fram, tí hon hevur garanterað keypt sær nýggjan frakka, men hallo... gott nokk er prísmerki hálað av, men plastikk tráðurin situr eftir.... skal eg siga tað við hana?? kanska, men eg má taka eina mynd.... klikk, og her er hon so!
Her er hon so... stór, gevaldig.... og eg siti í einum báti á Hudson ánni saman við øðrum ferðafólki. Vit sleppa ikki í land á Liberty Island. Tú sleppur bert í land einaferð um dagin, og tann ferðin er farin. So her siti eg. Við fototóli í hond. Nei, vøkur er hon ikki júst, men tað er vælsaktans hennara súmbolvirði, ið vit virðismeta, og sum fær meg at fara ein tríggjartímars langan syglitúr eftir Hudson... Men, men.. fantastiskur túrur. At síggja alt soleiðis frá sjónum...
