Leið 100 ein týsdag í desembur!

Busstúrur kl. 14:25

"Pabba, hvat er hattar?... pabba, fer sjafførurin eisini í sela?"..
"Pabba, hví stendur hasin bilurin har....."
Pápin svarar tolin. Allir spurningar hava sítt svar.
" Eg skal koyra buss, tá eg verði stórur, pabba, hví er hasin bussurin reyður....kunnu vit ikki koyra við einum reyðum bussi eisini? ....."
Teir eru tveir. Beiggjar. Og so pápin. Allarhelst hava teir ikki koyrt í bussi til Havnar áður.
Teir njóta túrin. Frøðin lýsur úr eygunum.

 " Vit koyra buss" verður sagt uppísaman. " Og eg havi mist eina tonn!"

Útsýnið í øll borð.

Eg siti sjálv bergtikin og síggi alt millum himmal og jørð, sum eg ongantíð havi sæð, ella bitið merki í fyrr enn í dag.
Ein traktorur, sum stríðist við eitthvørt í Kollfjarðadali, ein sjafførleysur lastbilur, ið stendur við tendraðum lyktum á áljósum degi uttanfyri Fast støðina, ja hvat ger hann har?
Jú, sjafførurin er farin at keypa sær sodavatn, pápin veit!

Tað regnar ikki, tað sirmar, sigur pápin. Og tað passar. Hattar er als ikki regn, tí tá tað regnar, kemur nógv meira regn á vindeyguni og man er noyddur at koyra viskararnar nógv harðari frá!!

Haldi ikki eg havi havt ein betri túr til Havnar í langsamiliga tíð!.
Takk fyri túrin Jón og Kristian og tann tolni pápin. Sum svaraði øllum við einum smíli!