tirsdag den 20. oktober 2009

Huff og Puff

Tað er so nýmótans at tosa um fólk, sum skjóta seg sjálvan í beinið. Her er tað so Gearløs
( minnist ikki, hvussu hann eitur á før.) sum slær seg sjálvan í høvdið, ella slær, hann hamrar so tað forslær...
Eg fekk hug at vísa tykkum, hvat eg haldi fleiri læknar skuldu gjørt við seg sjálvan.
Júst so sum Gearløs.
Givið sær sjálvum ein ordans bakkalúara, fyri at fáa sorterað heilakyknirnar og beina tær óbrúkiligu burtur. So varð kanska sannlíkt, at vit vanligu fólk kundu komið í samband við læknarnar, og eg tosi ikki um telefonsamband, men vanligt tos. At læknin t.d hyggir uppá okkum tá vit leggja okkara dårligdómar fram fyri hann. At hann lurtar, spyr, lurtar, tosar, lurtar, greiðir frá, vísir okkum virðing og áhuga, troystar og whatever) Bara so, at tú kennir teg væl. So, at tú fært álit á læknanum.
( eg brúki kallkyn, tí orðið lækni er kallkyn, sorry.. tími ikki at skriva hann/hon. Um tað var okkurt positivt, gott.. so hevði eg kanska brúkt kvennkyn - livst so spyrst)
Systir mín hevði tað frálíka uppskot, at læknar skuldu verið góðskumettir. Akkurát so sum matstovur fáa smileys, so skuldu læknar fingið smileys, ella no smileys. Teir skuldu verið dømdir uppá sín fakliga dugnaskap, og ikki minst uppá síni evni ella væntandi evnir at tosa við fólk. Eg haldi simpelthen tað er genialt!
Læknar mugu skilja, at vit uppsøkja teir ikki fyri stuttleika, ella fyri at irritera teir.

Og so var tað læknin, ið bað sjúklingin halda turran, tí ongin f... tímdi at hoyra uppá hansara evindaliga grenj um pínu her og pínu der..
Sigst vera ein sonn søga, um lækna í Havn!

Ingen kommentarer:

Send en kommentar